از شماره ی 6 زیر سایه ی بزرگان تا شماره ی 10 و رهبر خط میانی ، انطباق پوگبا با زندگی در تورین بعد از کوچ دست جمعی ستارگان

پل پوگبا در این فصل در چندین بخش تاکتیکی آمار بهتری نسبت به فصل گذشته از خود به جا گذاشته است، او حالا یکی از جذاب ترین و بهترین بازیکنان دنیای فوتبال است.

این بازیکن 23 ساله ی فرانسوی گوهر تاجِ پروژه ی بازی سازی یوونتوس بوده از تیمی که دو فصل پیاپی در سری آ‌ هفتم شد، تا حالا که در آستانه ی کسب 5ـمین قهرمانی پیاپی در سرزمین چکمه هستند. به استثنای آندره ا پیرلو هیچ کدام از بازیکنانی که جوزپه ماروتا مدیر ورزشی بانوی پیر در 5 سال اخیر به صورت آزاد به یوونتوس آورده ― که لیست جذابی هم هست ― در موفقیت های اخیر یووه به اندازه ی پوگبا سهیم نبوده اند.

پیشرفت او به قدری شهاب گونه و در سن کمی رخ داده است، که خیلی وقت ها یادمان می رود او واقعا چقدر جوان است و هنوز هم به عنوان یک بازیکن در حال پیشرفت است. و این موضوع وقتی آمارش در 2 سال اخیر را مرور می کنیم کاملا بدیهی است. اعداد یک بازیکن کاملا متفاوت که با با وظایف متفاوت سر و کار دارد را نشان می دهد، کسی که دارد تکامل می یابد تا نیازهای تیمش را تامین کند.

اجازه بدهید آسان ترین و واضح ترین آمار را همان اول کار رو کنیم:

6 بازی مانده به پایان فصل، پل پوگبا 7 باز در بازی های این فصل لیگ گل زده است و 1 بار در لیگ قهرمانان. این کلا 1 گل با آمارش در کلِ فصل قبل تفاوت داردو مساوی آمارش در فصلی است که برای اولین بار کاملا ثابت بازی کرد، 2013‐2014. البته اینکه او زودتر به آمار فصل قبلش رسیده است لزوما به این معنا نیست که سرعت گل زنی اش هم افزایش یافته، زیرا او تا همین الان 4 بازی بیشتر از کل فصل قبل به میدان رفته است، اما با توجه به سابقه اش، این موضوع نشان دهنده ی ثبات اوست، که نکته ای کلیدی در بازی هر بازیکن نخبه ای به شمار می رود.

آمار پایه ی دیگری که به اکثر بازیکنان نسبت داده می شود پاس گل است و قسمت بیشتری از داستان را بیان می کند. 1 سال پیش، پوگبا تنها 3 پاس گل داده بودو سال قبلش 7 پاس گل. امسال او بالاترین رکورد دوران حرفه ایش را ثبت کرده است ― 8 پاس گل ― و این دقیقا در زمانی به دست آمده که یووه به آن نیاز داشته است.

با رفتن آندره آ‌ پیرلو و کارلوس توز، یوونتوس فصل را در حالی آغاز کرد که نیاز مبرمی داشت که کسی بتواند فرصت های گلزنی برایشان ایجاد کند، به خصوص در خط هافبک. پوگبا پاسخی برای این موضوع بود، طبق آمار اسکواکا، او 42 شانس گلزنی ایجاد کرده است، 5 تا بیشتر از کل فصل قبلش و تنها دیبالا با 62 شانس گلزنی بالاتر از او قرار دارد. او در این لیست پیشرفت داشته ― پارسال بعد از توز، پیرلو، مارکیزیو و روبرتو پریرا پنجم بود ― و در بهترین زمان ممکن هم رخ داده و کاملا هم مشهود است که او تمرکز را روی این موضوع گذاشته که بیشتر از قبل خلاق باشد. او نه تنها یک قدوم به این سمت برداشته که کار را برای بقیه آسان کند، بلکه همین تسهیل کنندگی را با کیفیت بیشتری هم انجام می دهد. آمار جانبی اش این موضوع را تایید می کند.

طبق هو اسکورد، تعداد پاس کلیدی پوگبا در لیگ دقیقا به اندازه ی پارسال است، 1.4 که نشان می دهد پاس های کلیدی که برای هم تیمی هایش ارسال می کند آنها را در موقعیت های بهتری برای گلزنی قرار می دهد. پوگبا همزمان میزان و کیفیت موقعیت هایی که ایجاد کرده را افزایش داده است که او به عنوان یک بازیکن در حال پیشرفت بود و به نیازهای تیمش پاسخ می دهد. همچنین نشان می دهد که او دارد یکی از بزرگترین نقاط ضعفش را می پوشاند ― تمایل به انجام کارهای نمایشی وقتی گزینه های بهتری پیش رو دارد.

^{شماره ی 10 های یوونتوس همیشه کاشته زن های قابلی بوده و پل این را بهتر از هر کسی می داند ...} 

اعداد مطمئنا نشان می دهند که پوگبا دارد حداکثر تلاشش را می کند تا جای خالی پیرلو و توز را پر کند، اما حمله کردن تنها نیمی از معادله برای هافبک بودن است. او باید دفاع هم بکند، به خصوص در پست باکس تو باکسی که پوگبا در آن بازی می کند. این مسئولیت بر گردن ستاره ی بزرگ دیگری بود که تابستان سال قبل رفت، آرتورو ویدال.

پر کردن جای خالی ویدال برای هر بازیکنی سخت است، ترکیبی از گلزنی، پاسکاری و توانایی های دفاعی. این بازیکن شیلیایی احتمالا کاملترین بازیکن کامل (!) ‌در جهان فوتبال است.

او به خصوص در دفاع بسیار سرسخت بود، طبق آمار هو اسکورد، ویدال به طور متوسط 4. 3 تکل در هر بازی در طی 4 سال حضورش در یوونتوس می زد، حتی فصل که قبل که در پستی غیر تخصصی به عنوان ترکوارتیستا بازی می کرد، باز هم به طور متوسط 1. 3 مداخله در طول بازی انجام داده بود. پوگبا در دفاع به هیچ عنوان تنبل نیست، اما هرگز به آن شکل چیزی به دفاع اضافه نکرده بود. او هیچ وقت بیشتر از 2. 5 تکل در بازی نزده بود و و در سال اولش بود که هنوز وظایف دفاعی زیادتری داشت.

با این حال این پسر فرانسوی ما بخش دفاعی بازیش را امسال بهبود بخشیده است. او در هر بازی 2.3 تکل انجام می دهد، که بالاترین امارش در 2 سال اخیر است و تعداد قطع توپ هایش در هر بازی 1.3 است که بالاترین میزان از اولین فصل حضورش در تورین می باشد. عملکرد دفاعی او شاید در برابر متخصصی مثل ویدال به چشم نیاید، کسی که به طور منظم بیشتر از یک دفاع وسط تکل می زد، اما پیشرفتش نسبت به فصل قبل نشانه ی دیگری است که می گوید پوگبا بازیش را تغییر داده است تا جای خالی این همه بازیکنی که تیم را ترک کرده اند پر کند.

البته که بازی پوگبا هنوز ضعف هایی دارد. اگرچه کم شده، اما تمایل او به دادن پاس های یوتیوبی گاهی برمی گردد. یک عیب دیگر او خشونت موقع دفاع است و البته عوارض جانبی نه چندان خوشایندش، یعنی گرفتن کارت زرد. او در لیگ قهرمانان 2 کارت و در سری آ‌ 9 کارت دریافت کرده است.

پوگبا هرگز در یک فصل اینقدر کارت نگرفته، پارسال او فقط 4 تا کارت گرفت که بالاترین میزان در کل دوران حرفه ایش بود. او تا قبل از امسال به آستانه ی محرومیت یک جلسه ای 5 کارت نرسیده بود. با توجه به اینکه اسکودتو هنوز مسجل نشده، یک کارت زرد دیگر می تواند او را 1 جلسه ی دیگر محروم کند. واکنشش به کارت هم مشکل دیگری است که گاهی به وجود می آید، برابر آتالانتا، ماه قبل، آلگری شل بازی کردنش بعد از گرفتن کارت را سرزنش کرده بود.

^{دیدن پل وقتی که گاهی به تنهایی نتیجه ی بازی را عوض می کند ، حس رضایت فوق العاده ای برای تیفوسی ها دارد ، به خصوص که برای رسیدن به این پختگی نسبی اول فصل خیلی حرص و جوش(!) خورده بودند.}

تلاش فوق العاده ی او برای ایجاد موقعیت های گلزنی هم عوارضی منفی داشته است، هواسکورد می گوید او سال جاری در هر بازی 2.7 کنترل ناموفق توپ در هر بازی داشته است، که نسبت به متوسط 1.8 در فصل قبل جهش قابل توجهی است، تازه همان امار 1.8، بالاترین امار او در کل دوران حرفه ایش بوده است.

احتمالا بخش عمده این افزایش به خاطر بیشتر شدن مسئولیت پوگبا به عنوان یک توپ گردان است. این موضوع تحت تاثیر اتفاقات اول فصل هم هست، وقتی که مصدومیت مارکیزیو و خدیرا فشار مضاعفی روی پوگبا وارد کرد و او به خوبی نسبت به آن واکنش نشان نداد. واضحا سعی می کرد و این موضع باعث می شد که اشتباهات ساده انجام دهد، چرا که بیش از حد تلاش برای رهبری خط میانی تلاش می کرد. آن دوره احتمالا علت اصلی تفاون بزرگ بین این فصل و فصل قبل است، چرا که طبق آمار برای هر دو سال، این نوع اشتباهات جزئی از خصوصیات بازی او نبوده است، و این جهش ناگهانی به نظر بیشتر یک آمار خلاف قائده می نماید تا روندی کلی.

پل پوگیا این فصل قدم های بزرگی برای تکامل پیدا کردن برداشته است. تیم او بعد از رفتن پیرلو، توز و ویدال حفره های زیادی داشت که همه منتظر بودند تا او پرشان کند. مصدومیت های هم تیمی هایش در ابتدای فصل او را اول فصل دچار افت کرد، اما بعد از آن او توانسته سطح بازیش را ارتقا دهد. در این زمینه، دقیقا همان کاری را کرده اید انجام میداده و اعداد هم این موضوع را تایید می کند.

^{BleacherReport}

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: